نیازمندیها: صرع ابسنس

نمیدونم اسمشو چی بذارم..

این چه حسیه که هرازگاهی سراغم میاد و میخواد منو از عالم و آدم جدا کنه..

خستگی روحی..

دلزدگی..

بیحسی..

بی انگیزگی..

وقتی بعد از کلی سختی.. اصرار.. قهر.. التماس.. حس کنی شاید راهو اشتباه اومدی..

شاید این راه ارزش این همه مرارت نداشت و نداره.. و پاهات سست میشه از ادامه ی این مسیر..

شاید به یک وقفه نیاز دارم..

چیزی ک حتی شده برای یک روز منو از همه چی جدا کنه..

یک چیزی مثل صرع ابسنس..

پ.ن: دلگیر بودم.. بین دونماز فالی زدم ب حضرت جان حافظ که فرمود:

مقام عیش میسر نمیشود بی رنج..

نیازمندیها: صرع ابسنس...