شک

من شک نداشتم به انتخابت.. شک نداشتم که باهم خوشبخت میشیم..

شاید مقداری شک داشتم ک همه چیز خوب پیش بره و ما به هم برسیم.. چون میدونی هیچ چیز توی دنیا صد در صد نیس.. هر زمان ممکنه ورق برگرده.. چون همه چیز دست ما نیست..

حالا اما شک دارم..

شک دارم که بهای دوری و دل کندن از عزیزانم از شهر و دیارم از همه ی تعلقاتی ک اینجا دارم و بهای آزرده کردن خانواده ام خوشبختی با تو باشه..

شاید قبلا شک نداشتم.. اما حالا دارم..

به جایی رسوندی منو ک دارم..

غر زدن.. بهانه گرفتن.. بحث و بحث..

یک عمر فرار کردم از همه اینها..

اما حالا به خاطر هر مسئله ی کوچیک باید تحملشون کنم..

تو اسمشو میذاری حرف من میگم بحث.. میگم غر.. میگم سرزنش

اینها رو میگی ک بدونم..

ولی این شکل گفتنت فقط منو کلافه و دلزده میکنه..

 این حجم از بحث و غر زدن برای زندگی ای ک هنوز شروع نشده زیاده و آینده ای نگران کننده پیش رو داره..

بهت گفتم منم مقصرم.. منم اشتباه میکنم..

چرا نمیگذری؟؟

باید حتما همه ی حرفهایی ک توی دلته بگی؟! 

بایدخودتو خالی کنی؟!!

بده ب دست بااااد این همه گله و ناراحتی رو.. فراموش کن.. آرامش خودتو منو به هم نزن..

به این کار میگن گذشت..

زندگی بدون گذشت معنایی نداره..

قرار نیست همیشه حرفتو به کرسی بنشونی..

قرار نیس بین من و تو فرقی باشه..

ما هر دو آدمیم.. زن و مرد فرقی ندارن..

قرار نیست مرد تا ساعت 2 بیرون باشه چون مرده.. قرار نیست حرف حرف مرد باشه.. قرار نیست فقط مرد حق عصبانیت یا دستور دادن داشته باشه..

میدونم حرفهام بی فایده س.. چون این ذات توئه.. تفکر توئه.. شخصیت توئه..

تو آدم خوبی هستی.. خوبیات کم نیست..

اما اخلاق بدت منو ناراحت که نه نابود میکنه..  اخلاق بدت ینی گذشت نداشتن..

نگو ک تو هم اخلاق بد داری تو هم فلان و ..

هر دو اخلاق بد داریم مهم اینه که بگذریم و بپذیریم تا کنار هم آرامش داشته باشیم..